Ik ben Dorien Ooms.
Mama van Anne-Marie, Jan en Rosanne. Echtgenote van Jo. Dochter van Ludo en Marleen. Zus van Geert. Baasje van Caramel.
Zot van teckels. Je kent ze wel, die kleine lange keffertjes met zwaaiende staartjes, laag bij de grond. Een Takkie, zoals Annie M.G. Smidt ze introduceerde in menig kinderfantasie. Veel mensen rondom mij hebben intussen een Takkie (ik kan heel enthousiast en overtuigend zijn).
Schrijven, lezen en fantaseren is altijd een rode draad geweest in mijn leven. Dus ik ging Germaanse Talen studeren, en scheurde er mijn broek tot tweemaal toe. Toch hebben de lessen van prof. Smets nog altijd een blijvende impact om mijn taalvaardigheid (met lichte neiging naar taalpurisme). En toen werd het Journalistiek aan de Plantijnhogeschool in Antwerpen.
Ik ging niet in rechte lijn naar mijn job als redacteur en copywriter. Ik werkte bij een notaris, op een aankoopdienst, als teamverantwoordelijke administratie en vond jarenlang mijn plek binnen Pleegzorg Provincie Antwerpen. Ik meanderde door het leven, en pikte overal wat levenservaring op.
Zelfstandig schrijver van verhalen, dat is wat ik vandaag doe. Het voelt zo natuurlijk aan, als een wezenlijk deel van mezelf. Ik ben bijzonder blij dat ik dit dag in, dag uit mag doen.