Elke week schrijft Dorien over de kleine dingen van het leven, uit haar leven: dat van een kleine ondernemer die op nuchtere, lichtjes eigengereide wijze haar weg bewandelt. Een weg die haar past als een op maat gemaakte handschoen.
Deze dag stond rood aangekruist in mijn nieuwe 2022-Structuurplanner (*): de eerste schooldag van het nieuwe jaar. Drie weken lang heb ik alle werkverplichtingen aan de kant geschoven en vakantie genomen. Nu ja, vakantie? De kinderen hadden vakantie, dus mama had het ook. Zo was er tijd voor een uitstapje naar zee, een bioscoopbezoek, het klaarleggen van een hemd of jurkje voor elk kind voor elk feestje, het opruimen van de roerkommen na het bakken van cupcakes en het schrapen van het glazuur van mijn keuken na het glaceren van die duivelse gebakjes.
It was the most wonderful time of the year.
Elk jaar opnieuw trap ik in de boobytrap van de kerstvakantie. De idyllische feestdagen trekken weken van tevoren aan de zoom van mijn kleed, met priemend-vragende ogen: “Ben je zo veel mogelijk thuis om ten volle van ons te genieten? Wij vragen enkel een beetje tijd om wat cadeautjes te kopen, in te pakken, een prikkende kerstboom binnen te sleuren, kerstlichtjes te ontwarren, een krans voor de voordeur te maken, een plezant aanbod met adventsverrassingen samen te stellen, kerstkoekjes te bakken en ein-de-lijk eens te beginnen aan een zelfgemaakte Italiaanse panettone, die je al 10 jaar wil bakken.” Elk jaar verdrink ik in de lokroep van de feestdagen, en besluit ik er volop voor te gaan.
In de zee van pakjes, aperitiefjes en kroketten ben ik net niet verdronken. Een rustige avond met een knetterende haard hield me dit jaar op de been. Elk jaar weer blijkt de kerstvakantie geen baken van rust te zijn, maar een vreselijk drukke tijd waar iedereen een stukje Dorien wil, tot er enkel een bakje gemalen prut van mezelf overblijft.
Maar vandaag, 10 januari, was de dag dat 2022 pas echt goed begon! Vanmorgen werden de brooddozen gevuld en de boekentassen op de rug gehesen. De wekker liep weer af om het vertrouwde uur – 5u20 – zodat de werkweek voor dag en dauw vorm kreeg in mijn gloednieuwe ‘business planner’. Alle opwindende content- en schrijfprojecten die ik eind december even op pauze zette, kregen weer een plekje toevertrouwd in mijn agenda. Mijn jaar-, kwartaal- en maanddoelen zijn benoemd, en mijn projecten kregen elk een eigen pagina in ‘het-grote-planningsboek-van-Dorien’, voor het eerst sinds ik als freelancer startte. Misschien is dit wel de sleutel tot een gecoördineerd, geolied werkjaar.
En wie weet maak ik over 50 weken een mini-editie van deze planner, zodat de zalige, magische, heerlijke kersttijd die iedereen me via zijn kerstkaartje toewenste, ook eens écht werkelijkheid zal worden.
Een prachtig werkjaar toegewenst!
(*) Ik kocht de businessplanner van Structuurjunkie: een mooi vormgegeven A4-schrift die véél verder gaat dan een klassieke agenda. Er is ruimte voor doelstellingen, financiële analyses, terug- en vooruitblikken en zelfs een blad voor kilometerregistratie. Raad je het al? Ik ben fan!!
